Naast het schrijven van verhalen en gedichten is muziek en met name de zang mijn grote hobby. Bij het beluisteren van muziek kan ik volledig wegdromen en mijn fantasie de vrije loop laten. Reeds in mijn jeugdjaren maakte het "Belcanto" van beroemde zangers een diepe indruk op mij.

• Mijn droom was operazanger te worden. Vaker stond ik dan ook voor het "open raam" te zingen. Helaas heb ik deze droom niet kunnen verwezenlijken, echter mijn hobby heb ik steeds professioneel benaderd. De zang; mijn passie. Kwaliteit; steeds weer de primaire doelstelling.
• Vader speelde viool met hart en ziel. Als hij de snaren bespeelde raakte ik geroerd door de prachtige klanken. Vaak mooie zigeunermuziek maar ook de walsen van Strauss. Kennelijk ben ik hierdoor al op jonge leeftijd in de ban geraakt van klassieke muziek.

MUZIEKSCHOLEN
Op de muziekscholen Breda, Eindhoven, Almelo en Venlo heb ik muzikale vorming en zangles genoten. Eveneens in Eindhoven privé zangonderwijs gevolgd bij de Tsjechische zangpedagoge Vera Plojahr. Als bariton heb ik diverse verenigingen mogen dienen. Helaas moest ik vaker door werkomstandigheden en verhuizingen vaarwel zeggen.

NICOLAUS AMATUS FECI IN CREMONA 1636
De viool van vader heeft een eigen geschiedenis. Vader heeft de viool geërfd van een op jonge leeftijd overleden vriend. Een viool met een prachtige klank; in de klankkast bovenvernoemd het label.

De grondlegger van de Cremonese vioolbouwtraditie was Andrea Amati. Na zijn dood zetten zijn zonen Giro, Lamo en Antonio zijn werk voort. Maar vooral zijn kleinzoon Niccolo Amati (1596-1684) werd beschouwd als belangrijkste vioolbouwer in de helft van de 17de eeuw. De roem van de familie Amati werd overtroffen door een leerling van Nicolo Amati namelijk Antonio Stradivari. Nog tijdens het leven van Antonio Stradivari, werden zijn instrumenten, zowel in Italië als elders, zeer gezocht hoewel de instrumenten van Amati meer werden gewaardeerd. Tot het eind van de 19de eeuw zijn de instrumenten van Amati op grote schaal gekopieerd; vaak met valse etiketten in de klankkast.

ANEKDOTE
Het volgende verhaal heb ik van horen zeggen. Vader was een jaar of zestien (1923) en binnen op de viool aan het oefenen. Opa stond buiten tegen een deurpost geleund en luisterde glimlachend naar de muzikale klanken. Hijzelf was eveneens muzikaal; speelde hoorn en trompet. Op een gegeven moment kwam er een zigeuner voorbij, om messen en scharen te slijpen. Hij vroeg aan opa wie er op de viool aan het spelen was. Even later kwam vader naar buiten; de zigeuner bekeek de viool van alle kanten. Deed een aanbod om de viool te ruilen voor een andere; daarnaast nog een bedrag van 25 gulden. In die tijd een vermogen. Echter met respect voor de erfenis heeft vader de viool behouden; thans in mijn bezit.
BLADMUZIEK
Vader had muzikale aanleg; het bespelen van de viool was bekend. In een later stadium bleek dat hij ook bugel en trompet beheerste. Hierin was hij echter minder actief; deze kennis had hij opgedaan in de Huzarentijd. Als klap op de vuurpijl speelde hij ook nog mondharmonica. Alles op zijn gevoel en zonder bladmuziek. Desondanks lag boven op de buffetkast een dikke stapel bladmuziek. Op een of andere manier blijft mij een oude weemoedige melodie in herinnering; komt regelmatig boven drijven. 'Ik hoor je stem in het lied der golven.´

ARCHIEF
Intussen heb ik een enorm archief aan bladmuziek opgebouwd. Het repertoire omvat werken uit: opera, operette, musical en bovendien omvattende kunstliederen. Eveneens een groot aantal 'Unterrichtslieder.'  Maar ook boeken over muziekleer en zangtechnieken. Alles ter ondersteuning voor een fascinerende hobby.