Een jongeman uit onze wijk was met een meisje uit een andere wijk op stap geweest. Nadat hij haar thuis had gebracht en afscheid had genomen werd hij door de jongemannen van betreffende wijk met argusogen nagekeken. Op weg naar huis had hij al snel het gevoel dat hij gevolgd werd. In  het schijnsel van de maan, zag hij reeds de schaduw van zijn achtervolger. Hij begon sneller te lopen. echter zijn achtervolger volgde hem even snel. Hij werd nu toch wel erg angstig, draaide zich om en zwaaide hevig met zijn vuisten. De achtervolger stond eveneens stil met zwaaiende vuisten. Wat een opluchting; het was zijn eigen schaduw.