Ruim 25 jaar hebben wij naast elkaar gewoond. In haar ouderlijk gezin was Annie de jongste; in ons gezin ik de oudste. Vandaar een sterke broederlijke zorg voor Annie. Wij groeiden op in de Koestraat; een eenvoudige omgeving. Geen materiële rijkdom; wel grote sociale saamhorigheid. Er werd gelachen en gehuild, maar ook gezongen. Normen en waarden vanzelfsprekend.

GLIMLACH EN TRAAN
Bijna 40 jaar uit Kerkrade weggeweest; werkomstandigheden de oorzaak. Onze contacten werden minder; maar elke verjaardag hingen wij aan de telefoon. Bijpraten of herinneringen ophalen. Veel hebben wij met elkaar gedeeld; als kleuter, als tiener, maar ook in onze volwassenheid. Vaak namen wij elkaar in vertrouwen; soms met een lach, soms met een traan. Helaas is Annie in 2006 overleden. In een persoonlijk gedicht wil ik graag een en ander memoreren.

MEMORIES

• 9 december 1940 werd Annie geboren; haar omgeving wist ze te bekoren. Een verleden is er nog niet; de toekomst in het verschiet. Samen hebben we gespeeld; nooit hebben wij ons verveeld. Als kind hield ik haar hand; dat schiep een bijzondere band. Ik zag haar als een zusje; soms stal ik een kusje. De buurt was sociaal; die behoefte hadden ze allemaal.
  
  
• De Kerstman, Sint of Zwarte Piet; dure cadeaus kenden wij niet. Snoep, appel of een ijsje; deelde ik met dat meisje. Spelend op haar gitaar; trof ze menige snaar. Drie vrienden en een meisje; zongen als een sijsje. Zwemmen, vissen of roeien; jongens wist ze wel te boeien. Aan vrienden had ze geen gebrek; met haar verschijning niet zo gek.
  
  
• Vriendinnen kwamen na elkander; de een nog leuker dan de ander. Annie vertelde ik verlangens en dromen; die later, gedeeltelijk uit zouden komen. Onze wegen zijn zich gaan scheiden; hetgeen niet was te vermijden. Verknocht aan stad en streek; huis en haard lieten wij in de steek. Gebakken wordt ons dagelijks brood; overal daarom geen nood.
  
  
• Beschouwend ervaren; hoe haar bootje is gevaren. Soms kwamen wij elkander tegen; dan weer zon, dan weer regen. Veel heeft zij geleden; helaas hielpen geen gebeden. Het meisje van weleer; is nu bij Onze Lieve Heer. Jaren zijn vergaan; een verleden is ontstaan. Lief en leed is ondergaan. Echte vriendschap zal nimmer vergaan.